La Vaganisière(Eigen foto)
Deze artikels zijn voor iedereen toegankelijk.
Nieuw artikel: 6 jun 2010
Aangepast: 12 mar 2023
Verbeterd: 26 aug 2023
Aantal pagina's: 59
Index: geïndexeerd tot p0.45, 692 items
Auteur: Wilfried Vaganée °1943
|
Locatie van de bezoekers van deze pagina | Indien je meer informatie over de locaties wilt, klik dan dubbel op de linkse afbeelding en open daarna in het menu het tabblad "Maps" zoom vervolgens in om alle gemeenten te zien waar de website werd geopend. |
Naar familiegeschiedenis
| pagina 0.56 |
Artikellijst
Naar homepage
| pagina 0.59 |
A46: Ingevoerd:12 mar 2023
Bart Vaganée INTERNATIONAL MOUNTAIN LEADER.
 Bart zijn passie in Noorwegen.  Embleem International mountain leader.
WIE IS BART? Bart werd geboren op 13 augustus 1992 in Bonheiden. Hij is de zoon van Koen en Marleen Geets, en de broer van Annelies. Hij is de kleinzoon van Wilfried en Frieda Dufraing, en is in de 12de generatie na Bonaventure lid van de Vlaamse tak, zijtak Joannes Baptista (Tist) Vaganée. Hij heeft de professionele bachelor opleiding voltooid als leerkracht biologie en aardrijkskunde in de Thomas More hogeschool in Mechelen. Meteen na zijn eindexamen koos hij resoluut voor een zoektocht naar de bronnen van onze natuur. Waar kan dat beter dan in het verre ongerepte IJsland, weg van de hectische wereld die ons allen in de tang houdt. IJsland was en is nog altijd zijn droom, die hij ons met trots getoond heeft. Spijtig voor iedereen die daar niet in mee kon . Hij is een persoon met uitgesproken algemene interesses: natuur, ook techniek en mensen, het boeit hem allemaal. Hij is een minzame niet opdringerige man met een uithoudingsvermogen dat bomen splijt. Op 3 maart 2023 behaalde Bart, na zijn laatste praktische en theoretische proef in de Zwitserse Alpen, het attest van internationale bergwandelgids. Dit is een attest op universitair niveau met wereldwijde erkenning. Vanuit IJsland, waar Bart op dit ogenblik werkzaam is als gletsjergids (nabij Skaftafell), heeft hij gedurende verschillende jaren praktische en theoretische zomer-, en
wintercursussen in Schotland en Zwitserland gevolgd. Er werd de grootste nadruk gelegd op de kennis van oriëntatie in alle omstandigheden en op alle terreinen, geologie,
meteorologie, lawinekunde, bergflora en ,-fauna, in de zomer als in de winter. Evenals alle mogelijke reddings-, en E.H.B.O- technieken die in de
moeilijkste omstandigheden moeten gebruikt worden. De cursussen en examens waren volledig in het Engels.  Bart zijn beroep als gletsjergids in IJsland. (foto: Soffia Solleyh) Het is iemand die opgeleid en beoordeeld is op basis van de uitdagende vereisten van het UIMLA, de Unie van Internationale Bergleidersverenigingen (the Union of International Mountains Leader Associations). Deze organisatie is geregistreerd en opgenomen in de wet in Zwitserland. Zij heeft tot doel de wereldwijde herkenning van het beroep, het vergemakkelijken om in verschillende landen te werken, de standaardisatie van de regels en de opleiding, de promotie, en de gewaarborgde veiligheid van hun klanten. Elke gids die voldoet aan deze strenge voorwaarden is gemachtigd het bovenaan getoonde embleem te dragen. Voor zijn/haar klanten is het de garantie dat zij in veilige handen zijn bij hun avontuurlijke tochten in de bergen over de gehele wereld. Wij wensen Bart van harte veel geluk met zijn nieuwe uitdagingen. Hij heeft al meteen een volgende stap gezet richting Noorwegen.Wilfried Vaganée |
| pagina 0.58 |
A45: Ingevoerd:10 mar 2023
Aymen Buellens geboren.
 Aymen Buellens 2022
Op 15 november 2022 om 19:45u werd Aymen Buellens in Mechelen geboren.
Hij is de zoon van David Beullens en van Nele Vaganée en de neef van Tinne Fonteyn en Berdien en Jomme Vaganée. Hij is de kleinzoon van Guido Vaganée en van
Ingrid De Rooster en de stiefkleinzoon van Christ'l Cottenie Wilfried Vaganée |
| pagina 0.57 |
A44: Ingevoerd: 20 feb 2023
Geneviève Martellosio-Pardon en Pierre Vaganay overleden.
 Pierre 8 sep 2022 Geneviève Martellosio-Pardon zij is geboren op 16 november 1925 in Villefranche (ten noorden van Lyon), en overleed op 23 oktober 2022 in het rusthuis van Oraison in de leeftijd van bijna 98 jaar. Zij kreeg de dubbele naam van haar vader en moeder. Haar vader was van Italiaanse afkomst en vermoedelijk geëmigreerd na 1900. Zij is één van de 16 personen die in Frankrijk geboren zijn met de naam Martellosio. Het grootste deel van de Martellosio's komen uit de omgeving van Milaan, één in Risengo één in Missano di Gera ten oosten van Milaan. De statistieken geven in Italië ca 100 personen met die naam hoofdzakelijk uit de streek van Lombarije Noord-Italië). Pierre Vaganay, geboren in 1919 in Lyon 7de arrondissement(*), heeft op 25 maart zijn 100ste verjaardag gevierd. Hij is op 22 november 2022 overleden in het rusthuis van Oraison in de leeftijd van bijna 104 jaar Hij stamt uit een tak Vaganay die voort komt uit het huwelijk van Guillaume Vaganey en Louise Vaganey ca 1635. De tak aan vaders kant gaat terug tot ca 1500 en is afkomstig uit Semon, een dorpje langsheen de Rhône ten zuiden van Lyon en Givors. Voor de wijnliefhebbers de streek van de Côte Rôtie. De tak aan moeders kant gaat terug tot ca 1455 en is afkomstig van Ampuis en Semon . Zijn vader Pierre Josephe Vaganay werd 57 jaar, en zijn moeder Marie Alice Gentil werd 90 jaar. Schertsend zei hij soms dat hij "demi gentil" was. Geboren juist na de eerste wereldoorlog had hij de leeftijd om tijdens de tweede wereldoorlog onder de wapens geroepen te worden. Hij werd krijgsgevangen genomen in München. In die periode had hij wat Duits geleerd en erkende verschillende Nederlandse woorden die geleken op het Duits. Op 9 december 2022 waren zij 78 jaar getrouwd. Zij hebben een zoon Jean-Pierre, en een dochter Anne-Marie, en verschillende kleinkinderen en achterkleinkinderen. Tot nu toe kan met Pierre geen rechtstreekse bloedband aangetoond worden, ook niet met DNA. Een familieband is toch waarschijnlijk omdat volgens zijn onderzoeksresultaten alle Vaganay's afkomstig moeten zijn van één familie die vóór 1500 in het gehucht "La Vaganeysière" (zie website) van St-Denis-sur-Coise, woonde. Pierre en Geneviève woonde vóór 2009 in Oullins, een randgemeente van Lyon. Nadat bij haar de eerste tekenen van een onontkoombare blindheid werden vastgesteld zijn ze naar Oraison (Provence),in de buurt van hun dochter, verhuisd. Vanaf zijn 90ste deed Pierre het huishouden en droeg de volledige zorgt voor zijn blinde vrouw.  Geneviève 8 sep 2022 Ik heb Pierre in 1994 leren kennen dank zij zijn publicatie over genealogie in het tijdschrift van "Familiekunde Vlaanderen". Hij was toen al een gerenommeerd genealoog. Ik heb hem in september 1995 samen met Pierre uit St-Didier uitgenodigd op ons laatste familiefeest. Spijtig genoeg is Pierre van St-Didier in april van dat jaar overleden. Pierre is met genealogie begonnen na zijn pensioen in 1984. Hij is meteen gestart met een tweejarige cursus paleografie (studie van oud schrift) die hem toeliet zeer oude documenten te lezen. Tot op hoge leeftijd (90) heeft hij genealogische opzoekingswerk gedaan. Hij begon dan zelfs met computer. Mails verzenden, facebook, en het nieuws lezen was geen probleem. Als genealoog hij heeft tienduizenden documenten geraadpleegd, duizenden akten gelezen en getranscribeerd. Alles manueel genoteerd, geordend volgens naam van de echtgenote en de gemeente, en aan elkaar gelinkt. Mogelijk heeft hij zijn lijsten tientallen keren herschreven en verbeterd zoals dat voor het computertijdperk ging. Een onvoorstelbare inspanning van jaren aaneengesloten zoek-, en denkwerk. Zeer veel takken Vaganay en Vaganey werden in kaart gebracht en geklasseerd per tak, per familie en per gemeente. En zonder enige reserve gaf hij mij de beschikking over al zijn onderzoeksresultaten. Hij benadrukte de belangrijkheid van alle documenten. Geboorte-, en doopakten voor het noteren van de familieband, huwelijksakten en contracten voor de familiebanden en het inzicht in de bezittingen van het jonge paar, overlijdens-, en begraafakten voor de datums en de namen van de echtgenote of de ouders, testamenten omdat zij een beeld geven van de familiebanden en de bezittingen na een leven van arbeid. De grootste moeilijkheid van de laatste jaren van zijn opzoekwerk waren de verplaatsingen naar en van het archief van de onderzochte gemeente in de omgeving van Lyon. Hij had geen eigen wagen en was daardoor aangewezen op het openbaar vervoer. Gelukkig konden, voor alle gemeenten van het departement de dubbels van documenten geraadpleegd worden in de "Archives Départementales du Rhône". Dat was vroeger op de chemin de Montauban gevestigd, 60 m boven de Saône, onder de "Tour Métalique". Telkens een hele klim. Hij heeft dit veel jaren gedaan maar na zijn 90ste werd dit te hem te zwaar. Pas 13 jaar geleden is hij met genealogie gestopt. Pierre had totaal geen opleiding in de geschiedenis noch in de genealogie. Hij had een zeer technisch beroep en was gedurende veel jaren "chef de l'atelier" bij de SNCF (Franse spoorwegen). Hoe hij aan zijn interesse gekomen is weet ik niet. Bij een van mijn volgende jaarlijks bezoekjes vraag ik het hem. Door corona is gedurende drie opeenvolgende jaren geen bezoek mogelijk geweest. Op 8 september 2022 was ons laatste bezoek, iets meer dan een maand voor haar overlijden en twee en een halve maand voor het overlijden van Pierre. Wij houden een mooie herinnering aan de lieve en vriendelijke mensen waar wij bijna 30 jaar contact mee hadden. Wilfried °1943 (*) Het 7de arrondissement is het centrum van Lyon op de rechter oever van de Rhône, en bestaat voornamelijk uit de kwartieren La Guillotière, Jean Macé, en Gerland, en de haven aan de Rhône. |
| pagina 0.56 |
A43: Ingevoerd:6 jan 2022
Vijf nieuwe geboorten in onze stam.
Vele jaren heb ik in deze rubriek alleen melding kunnen maken van overlijdens en van geschiedenissen van overleden Vaganée's. Eindelijk komt daar verandering in. De laatste
generatie (12de) is op de leeftijd gekomen dat zij de stam verderzetten, niet alleen Vaganée's maar ook nieuwe takken van onze stam. Ik kan jullie daarbij het
gelukkige nieuws brengen van de geboorte van:
Bij deze blijde gebeurtenissen wil ik de ouders, en grootouders van harte geluk wensen met hun kleine spruit. Wilfried Vaganée |
| pagina 0.55 |
A42: Ingevoerd:20 dec 2021
Aanpassingen aan de website.
|
Meer dan een jaar terug kreeg ik van de provider (Telenet) de melding dat de website dringend moet aangepast worden aan de nieuwe normen van de voortschrijdende techniek. In
technische termen moet ik het besturingsprogramma 'php versie 5', dat instaat voor de werking en beveiliging van de website, upgraden naar de 'php versie 7.4.25'. Als dit niet
gebeurt kunnen zij mij geen garantie bieden voor de beveiliging van de gegevens. Omdat ik geen computerspecialist ben op dat gebied stond ik voor de keuze: of ermee stoppen, of zelf proberen aan te passen, of op zoek te gaan naar een specialist die mij daarbij kan helpen. Ik wil hoe dan ook de website houden omdat dit de enige mogelijkheid is om de mooie en spannende verhalen van onze familie beschikbaar te maken voor elk stamlid, en tegelijk de informatie van het laatste uur toe te voegen. Niettegenstaande mijn leeftijd (in maart 79j) had ik besloten toch een poging te wagen om zelf met de programmatie aan de slag te gaan. Na twee weken was het mij duidelijk dat dit niet doenbaar was op een redelijke termijn. Er bleef alleen de laatste optie over. Gelukkig kon ik rekenen op de capaciteiten van een van onze stamleden Koen Vaganée (zoon van Rogier Vaganée en Thérèse Roovers), ingenieur en specialist op dat gebied, die op mijn vraag meteen bereid was daarin mee te gaan. De programmastructuren in php werden aangepast, nieuwe databases ingevoerd, de lettercode utf-1 werd vervangen door de utf-8-standaard die toelaat tekens uit andere talen te gebruiken. Een groot deel van de codes heb ik zelf omgezet. Van de gelegenheid heb ik ook gebruikgemaakt om correcties aan te brengen in tekst en structuren. Een werk dat veel tijd in beslag nam. Het resultaat is niet meteen zichtbaar bij het openen van de website, maar hij werkt als het ware op een nieuwe motor. Alle aanpassingen zijn nog niet uitgevoerd maar komen de volgende maanden aan bod. Ik wil deze gelegenheid ook benutten om, buiten de artikels van deze pagina, uw aandacht te vestigen op mooie en spannende verhalen, zoals: (Log eerst in om toegang te krijgen tot deze verhalen. Klik daarvoor op deze link "Naar homepage", log in, en klik op het pijltje "terug", en maak een keuze uit de verschillende verhalen.):
Indien je uw wachtwoord vergeten bent neem dan contact op met webmaster Wilfried Vaganée Wilfried Vaganée |
| pagina 0.54 |
A41: Ingevoerd:21 jul 2020
Guido Alfons Vaganée overleden.
 Guido Vaganée 2003
Op 21 juli 2020 overleed Guido Alfons Vaganée, in zijn woning in Mortsel in de leeftijd van 78 jaar.
Hij werd in Lokeren geboren op 1 februari 1942; vader was er toen postmeester. Hij was de echtgenoot van Joanna De Bondt, en vader van Katleen en
Goedele Vaganée. Hij is de zoon van Louis Vaganée° 1896 † 1980 en van Louise Van Steen °1900 † 1976. Tweede in de rij van de vijf broers Vaganée beginnende met Adolf °1934 †2016, Guido °1942 †2020, Wilfried ° 1943, Eric ° 1944 †2017, Dirk ° 1944 †2015. Hij was nonkel van Kristel, Mark, en Koen Vaganée, en van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée, en van Karin en Dominiek Vaganée. Hij was grootnonkel van Bart en Annelies Vaganée, en van Sien Vaganée, van Berdien, Nele en Jomme Vaganée, en van Dieter, Sander, Joppe en Fran Vaganée, en van Jassin El Yousfi, Seppe, en Yarno Marichal, en van Nicky en Steffie Wouters, en van Céleste Vaganée. Guido was een minzaam, bescheiden en rechtvaardige man, zoals zijn peter Alfons Vaganée° 1889 †1961. Zelfs als kind heb ik nooit de minste onenigheid met hem gehad. Er werd gepraat, gelachen, gediscussieerd maar nooit was er enige vorm van onmin, en dat was zeker niet mijn verdienste. Na zijn huwelijk met Joanna De Bondt hadden wij elk ons gezin en onze taak. Samen met Adolf, Eric en Dirk kwamen wij minstens jaarlijks op Nieuwjaar samen om te praten en te lachten met ons dagelijks bestaan, de kinderen, het werk, de wijn en nog zoveel meer. Adolf vond bij hen zijn tweede thuis na het overlijden van vader en moeder. Hij was er altijd welkom. Van jongs af aan was Guido geïnteresseerd in cijfers. Het werd zijn beroep. Hij had in verschillende internationale bedrijven belangrijke functies in de administratie, en werd daar zeer om gerespecteerd. Een vijftal jaren geleden, nog voor zij verhuisden naar hun nieuw verblijf in een annexe van het kasteel van Cantecroy in Mortsel begon hij te vermageren. Een duidelijke grond
was er niet. Men weet het beurtelings aan verschillend oorzaken. Klaarheid is daar nooit over gekomen ondanks de vele onderzoeken. Nu op de verjaardag van zijn vrouw Joanna is
hem dat te veel geworden. Verzwak is hij in helderheid van geest, voldaan en vol overgave, zoals wij dat van hem gewoon waren, zeer rustig heen gegaan. Wij zullen je
missen beste broer. |
| pagina 0.53 |
A40: Ingevoerd:16 mei 2020
Verrassende ontdekkingen in Vlissingen.
 Het is niet omdat jullie niets van mij horen dat ik heb stil gezeten. De zoektocht naar het leven van onze voorouders is dag na dag verder gegaan met de onderstaande verhalen als resultaat: Door een ongelooflijk toeval, bij het zoeken naar documenten die de geboorte van mijn betovergrootmoeder Maria Theresia Vleminckx (15) in Bergen-op-Zoom moesten bewijzen, vond ik op de website van de "Open archieven van Nederland en België" het overlijden van twee kinderen Vaganet (M) in Vlissingen, waarvan één kind tot nog toe onbekend, met als vader Pierre Joseph Vaganey(21) en als moeder Jacoba Josepha Vestras(22). Eén kind overleed in kazerne N° 12 en het tweede in kazerne N° 6 met een tussenpoos van 3 maanden. Eén was in Mechelen geboren en het tweede in Dalmatië ergens tijdens een militaire campagne op weg naar Dubrovnik (Kroatië)en de baai van Kotor (Montenegro). Voor onze avontuurlijke voorvader vind ik verschillende geboorten en overlijdens verspreid over Nederland, Vlaanderen, Frankrijk, Engeland, en Kroatië. Misschien is het in deze tijden van corona wel de gelegenheid om de interessante geschiedenis van onze familie beter te leren kennen. Log vooraf aan en klik vervolgens op de links. Voor vergeten login en/of paswoord stuur een mail naar de webmaster Voor uitgebreide informatie over onze voorvader in Noord-Holland klik op de link: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#anglo Voor uitgebreide informatie over onze voorvader in Vlissingen klik op de link: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#walch Voor uitgebreide informatie over de chronologie van de gebeurtenissen tijdens het leven van Pierre Joseph klik op: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#cron Lees ook het verhaal van Dalmatië klik: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#dalmat (niet volledig afgewerkt). |
| pagina 0.52 |
A39: Ingevoerd:22 mar 2019
Pierre Vaganay 100 jaar, 75 jaar getrouwd.
 Vlnr: Geneviève,Frieda, Wilfried, Pierre 2019 Hij stamt uit een tak Vaganay die voort komt uit het huwelijk van Guillaume Vaganey en Louise Vaganey ca 1635. De tak aan vaders kant gaat terug tot ca 1500 en is afkomstig uit Semon, een dorpje langsheen de Rhône ten zuiden van Lyon en Givors. Voor de wijnliefhebbers de streek van de Côte Rôtie. De tak aan moeders kant gaat terug tot ca 1455 en is afkomstig van Ampuis en Semon . Zijn vader Pierre Josephe Vaganay werd 57 jaar, en zijn moeder Marie Alice Gentil werd 90 jaar. Schertsend zei hij soms dat hij "demi gentil" was. Geboren juist na de eerste wereldoorlog had hij de leeftijd om tijdens de tweede wereldoorlog onder de wapens geroepen te worden. Hij werd krijgsgevangen genomen in München. In die periode had hij wat Duits geleerd en erkende verschillende Nederlandse woorden die geleken op het Duits. Op 9 december 2019 was hij 75 jaar getrouwd met Geneviève Martellosio-Pardon. Zij is geboren op 16 november 1925 in Villefranche (ten noorden van Lyon), en viert haar 94ste verjaardag. Zij kreeg de dubbele naam van haar vader en moeder. Haar vader was van Italiaanse afkomst en vermoedelijk geëmigreerd na 1900. Zij is één van de 16 personen die in Frankrijk geboren zijn met de naam Martellosio. Het grootste deel van de Martellosio's komen uit de omgeving van Milaan, één in Risengo één in Missano di Gera ten oosten van Milaan. De statistieken geven in Italië ca 100 personen met die naam hoofdzakelijk uit de streek van Lombarije Noord-Italië). Zij hebben een zoon Jean-Pierre, en een dochter Anne-Marie, en verschillende kleinkinderen en achterkleinkinderen. Tot nu toe kan met Pierre geen rechtstreekse bloedband aangetoond worden, ook niet met DNA. Een familieband is toch waarschijnlijk omdat volgens zijn onderzoeksresultaten alle Vaganay's afkomstig moeten zijn van één familie die vóór 1500 in het gehucht "La Vaganeysière" (zie website) van St-Denis-sur-Coise, woonde. Pierre en Geneviève woonde vóór 2009 in Oullins, een randgemeente van Lyon. Nadat bij haar de eerste tekenen van een onontkoombare blindheid werden vastgesteld zijn ze naar Oraison (Provence),in de buurt van hun dochter, verhuisd. Vanaf zijn 90ste doet Pierre het huishouden en draagt de volledige zorgt voor zijn blinde vrouw. (*) Het 7de arrondissement is het centrum van Lyon op de rechter oever van de Rhône, en bestaat voornamelijk uit de kwartieren La Guillotière, Jean Macé, en Gerland, en de haven aan de Rhône.  Pierre: een nieuwe start 2019 Ik heb Pierre in 1994 leren kennen dank zij zijn publicatie over genealogie in het tijdschrift van "Familiekunde Vlaanderen". Hij was toen al een gerenommeerd genealoog. Ik heb hem in september 1995 samen met Pierre uit St-Didier uitgenodigd op ons laatste familiefeest. Spijtig genoeg is Pierre van St-Didier in april van dat jaar overleden. Pierre is met genealogie begonnen na zijn pensioen in 1984. Hij is meteen gestart met een tweejarige cursus paleografie (studie van oud schrift) die hem toeliet zeer oude documenten te lezen. Tot op hoge leeftijd (90) heeft hij genealogische opzoekingswerk gedaan. Hij begon dan zelfs met computer. Mails verzenden, facebook, en het nieuws lezen is geen probleem. Als genealoog hij heeft tienduizenden documenten geraadpleegd, duizenden akten gelezen en getranscribeerd. Alles manueel genoteerd, geordend volgens naam van de echtgenote en de gemeente, en aan elkaar gelinkt. Mogelijk heeft hij zijn lijsten tientallen keren herschreven en verbeterd zoals dat voor het computertijdperk ging. Een onvoorstelbare inspanning van jaren aaneengesloten zoek-, en denkwerk. Zeer veel takken Vaganay en Vaganey werden in kaart gebracht en geklasseerd per tak, per familie en per gemeente. En zonder enige reserve gaf hij mij de beschikking over al zijn onderzoeksresultaten. Hij benadrukt de belangrijkheid van alle documenten. Geboorte-, en doopakten voor het noteren van de familieband, huwelijksakten en contracten voor de familiebanden en het inzicht in de bezittingen van het jonge paar, overlijdens-, en begraafakten voor de datums en de namen van de echtgenote of de ouders, testamenten omdat zij een beeld geven van de familiebanden en de bezittingen na een leven van arbeid. De grootste moeilijkheid van de laatste jaren waren de verplaatsingen naar en van het archief van de onderzochte gemeente in de omgeving van Lyon. Hij had geen eigen wagen en was daardoor aangewezen op het openbaar vervoer. Gelukkig konden, voor alle gemeenten van het departement de dubbels van documenten geraadpleegd worden in de "Archives Départementales du Rhône". Dat was vroeger op de chemin de Montauban gevestigd, 60 m boven de Saône, onder de "Tour Métalique". Telkens een hele klim. Hij heeft dit veel jaren gedaan maar na zijn 90ste werd dit te hem te zwaar. Pas 10 jaar geleden is hij met genealogie gestopt. Pierre had totaal geen opleiding in de geschiedenis noch in de genealogie. Hij had een zeer technisch beroep en was gedurende veel jaren "chef de l'atelier" bij de SNCF (Franse spoorwegen). Hoe hij aan zijn interesse gekomen is weet ik niet. Bij een van mijn volgende jaarlijks bezoekjes vraag ik het hem. Samen met hem vind ik het jammer dat de jeugd zich weinig interesseert aan de kleine geschiedenis van hun eigen voorouders. Wilfried °1943 |
| pagina 0.51 |
A38: Ingevoerd:20 dec 2017
Zuster Paula Vaganée overleden.
Paula Vaganée 2017 Zij is de tweede dochter van het gezin van Jan Vaganée † 1995, en Maria De Bot † 2014. Zij werd geboren in Putte 4 mei 1948, en overleed in het woonzorgcentrum Mariënhove in Westmalle op 10 december 2017. Zij is de zus van Ghilaine, en Christel Vaganée Zij is de tante van Jade, Mare en Dago De Prins Zij is de kleindochter van Jozef Emiel Vaganée † 1964, en van Rosalia Huyge † 1984, uit de tweede grote tak (Louis Vaganée°1858) van Bonaventure Vaganée°1730 in Vlaanderen. Tak die ca 1767 geëmigreerd is vanuit het liefelijke Saint-Didier-sous-Riverie (nabij Lyon) waarvan de eerste sporen al in 1590 terug te vinden zijn. Zij is tweede nicht eerste graad van Wilfried Vaganée met gemeenschappelijke voorvader Ludovicus Vaganey °1810 in Gosport (Engeland). (WV) Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij, Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij. en lieten in het zand, een spoor van stappen; twee aan twee, de Heer liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij, en zag mijn levensloop, in tijden van geluk en vreugde, van diepe smart en hoop. Maar als ik het spoor goed bekeek, zag ik langs heel de baan, daar waar het juist het moeilijkste was, maar één paar stappen staan. Ik zei toen "Heer waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad..." De Heer keek toen vol liefde mij aan, en antwoordde op mijn vragen; "Mijn leve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen..." |
| pagina 0.50 |
A37: Ingevoerd: 16 dec 2017
Hilda Vaganée overleden.
Hilda Vaganée 2017 Zij is de jongste van het gezin van Jan Vaganée † 1985, en Adèle Bosmans † 1989. Zij werd geboren in Wezembeek-Oppem op 31 maart 1937, en overleed in het UZ Gasthuisberg te Leuven 20 november 2017. Zij is weduwe van Victor Vermuyten † 27 november 2009. Zij is de zus van Gabriël † 2014, Rogier, Paul-Luc † 1990 Vaganée. Uit hun huwelijk werden 4 kinderen geboren: Jan, Helga, Geert en Dirk Vermuyten. Zij is de grootmoeder van Eline en Lore Vermuyten, Dieter en Brecht Ferlin, Cilia en Elise Vermuyten, Manon, Josse, en Maïte Vermuyten. Zij is de kleindochter van Joannes Baptista Vaganée † 1931, en Ludovica Janssens † 1940, uit de eerste grote tak (Joannes Baptista°1855) van Bonaventure Vaganée°1730 in Vlaanderen. Tak die ca 1767 geëmigreerd is vanuit het liefelijke Saint-Didier-sous-Riverie (nabij Lyon) waarvan de eerste sporen al in 1590 terug te vinden zijn. Zij is eerste nicht van Wilfried Vaganée en haast enige nicht van de overheersende mannelijke afstammelingen van Joannes Baptista. (WV) Haar broer Rogier schreef tot afscheid: Zoals in een gedicht van Marnix Gijsen, dat sommigen onder u zich waarschijnlijk ook herinneren. Hij had de zware last op zich geladen, Een eerlijk mens te zijn In woord en daad. En ook dapper en doortastend is ze geweest in haar jonge jaren.Lange tijd was ze lerares Biologie/Aardrijkskunde in MATER DEI te Leuven en wist dit wonderwel te combineren met haar huiselijke taken. Werk in overvloed. Toen ze eindelijk allebei genoten van een pensioen, bouwden ze een huis , een groot huis .Het is ruim en telt vele kamers en werd een dierbaar oord van ongekende gastvrijheid. Spelen, eten, studeren, musiceren op de piano, overnachten, het kon er allemaal en zo vanzelfsprekend. Iedereen was welkom. Wat werkte ze ook graag bij mooi weer in haar groentetuin, omgeven door struiken allerhande ! Ze pootte aardappeltjes, won allerlei groenten en bessen, snoeide soms en oogstte uiteindelijk. Waar is de tijd dat ze in de veranda de kleine tomatenzaadjes in fijne, vruchtbare grond stopte en de opgroeiende planten koesterde en daarna uitplantte tegen de zonnige zijmuur of ze zelfs doorgaf aan mij? Herinner je nog die sappige rode…'coeur de boeuf ',grote zus? Haar gastvrijheid kende nauwelijks grenzen. Geregeld trommelde zij haar grote familie samen op de feestdagen van het jaar en ook op de overlijdingsdag van Viktor, alles goed voorbereid .Op alle vieringen van doopsel, vormsel en verjaardagen van kleinkinderen was zij present met een cadeautje. Ook wij mochten er veelal bijzijn, daar stond ze op. Maar er is ook-ondanks de ongeveinsde opgewektheid en het goede humeur echt verdriet geweest en kommer. Haar zieke man verzorgde ze tot thuis tot hij stierf, overmorgen negen jaar geleden. Ze miste hem zeer de laatste maanden, vooral nu ze zelf ziek werd en steun behoefde. De stilte in het grote huis woog soms zwaar, de eenzame uren verstreken traag, nog trager toen drie jaar gelden haar broer pastoor overleed. Dit jaar kwamen de onheilsberichten. Bij een doktersonderzoek ontdekte men onregelmatigheden aan het hart. Op maandag 17juli werd een zware operatie uitgevoerd en na enkele verwikkelingen werd een nieuwe klep aangebracht. Daarop volgde een zorgvuldige nazorg en mocht ze eindelijk huiswaarts. Maar ze werd nimmer meer de oude, gewiekste vrouw van weleer. Alleen Blokken en de Slimste mens verwekten nog een glimlach en een lichte vrolijkheid. Een nieuwe operatie wees zij van de hand. Genoeg is genoeg. Toen begon een langzame aftakeling en ze keek uit naar het definitieve einde. Over een heel mooi, beproefd en dapper leven is nu het doek definitief gevallen. Zus en Viktor zijn weer samen en eigenaardig is haar broer, priester pastoor, die drie jaren geleden uitgerekend op deze dag overleden is, ook op het appel. Dit is op dit ogenblik mijn grote troost. Een van haar lieve kleinzonen schreef: 'Ik zie je graag, moeke'". Wij ook, lieve zus, vaart wel, we zullen u missen nog een hele tijd en hopelijk tot later. Haar broer Rogier 25 november 2017 |
| pagina 0.49 |
A36: Ingevoerd: 7 sep 2017
Bernard Vaganey overleden.
 Bernard Vaganey 2011 Hij is de enige zoon van Serge Vaganey † 1981 en geboren in St-Didier-sous-Riverie, en Janinne Bouteille † 1992. Hij werd geboren te Lyon op 15 april 1955, en overleed er op donderdag 7 september 2017 in het hôpitale Croix-Rousse. Hij is de echtgenoot van Myriam. Uit zijn eerste huwelijk met Marie Christine Giroud heeft hij drie dochters: Sandrine, Angelique en Aline Vaganey. Hij is de grootvader van Alan Vaganey, Alex Weidmann, Kylian Taissidre, Florean Taissidre, en Eva Taissidre. Hij is de kleinzoon van Joannès Vaganey en Marie Antoinette Devoy, uit de grote tak Vaganey van St-Didier-sous-Riverie. Met hem verdwijnt de laatste nog levende Vaganay van deze tak waarvan ik de eerste sporen terugvind in 1590. Tak waarvan alle Vaganée's uit Vlaanderen afstammen langs Bonaventure Vaganey die in St-Didier-sous-Riverie geboren werd in 1730. Hij is vijfde neef 2de graad van Wilfried Vaganée of zesde neef 1ste graad van mijn kinderen. Hij is dus een echte bloedverwant van ons allen. Hij werd in St-Maurice-sur-Dargoire begraven in het graf van zijn vader, moeder, grootvader en overgrootvader. (WV) Op het ogenblik dat wij zijn vader Serge leerden kennen (1976), naar aanleiding van mijn stamboomonderzoek, was Bernard al getrouwd met Marie Christine Giroud en hadden zij juist hun dochtertje Sandrine. Wij werden met zijn allen (Wilfried, Frieda, Kristel, Mark, Koen, Eric, Magda, Frank, Guido, Bruno, Heidi) op een ongemeen gastvrije manier ontvangen in hun woning in het centrum van Lyon in de rue Vaubecour 25. Op dat ogenblik kenden wij elkaar helemaal niet. Bernard en Marie Christine en hun dochtertje Sandrine waren er altijd bij. Van opleiding was Bernard elektricien, zoals zijn vader. Hij was een man met initiatief. Ondanks zijn opleiding als elektricien stampte hij een goed lopende schoenhandel uit de grond "Aux pieds délicats" voor de kerk van St-Nizier (in de Rue des Bouquetier) die hij na zijn scheiding overgelaten heeft. 
Grafplaats Bernard Vaganey bij zijn vader en moeder Bij ons laatste bezoek ca 2005 gaf hij te kennen naar de Dominikaanse Republiek te trekken. Op mijn vraag hoe hij dat ging klaarspelen was het antwoord zeer eenvoudig: Ik verkoop mijn huis, een mooie landelijke woning in de omgeving van Lyon, dat geld zet ik om naar dollars, en vervolgens ga ik naar de Dominikaanse Republiek waar het leven een pak goedkoper is. Hij hoefde dus niet meer te werken en kon daar van het milde klimaat genieten. Het contact met de kinderen zou over Messenger of Skype verlopen. Het avontuurlijke, dat dikwijls in onze stam opduikt, kreeg ook bij hem de bovenhand. De foto's die later op facebook verschenen lieten werkelijk het paradijs zien. Vermoedelijk is niet alles volgens plan verlopen, want later kregen wij het bericht dat hij een supermarkt in Santo-Domingo had geopend. Door de grote afstand werden de contacten met Bernard sporadischer. Ik was zeer verrast door zijn overlijden. De oorzaak is mij niet bekend, maar vermoedelijk is hij wegens ziekte teruggekeerd naar zijn geboortestad en daar in Lyon overleden. Wilfried Vaganée°1943 Om uw medeleven te betuigen zoek op facebook naar Myriam Vaganey, zijn echtgenote. De familie van Bernard zal dit zeer waarderen. |
| pagina 0.48 |
A35: Ingevoerd: 18 mar 2017
Eric Jan Vaganée overleden.
Eric Vaganée 2010 Hij is een van de tweeling van Louis Vaganée †°1896 en van Louise Van Steen †°1900. Hij werd geboren te Mechelen op 12 april 1944, en overleed in Bonheiden op zaterdag 18 maart 2017. Hij is de echtgenoot van Magda Dockx. Hij is de vader van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée. Hij is de grootvader van Sien, Berdien, Nele en Jomme, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal. Hij is de overgrootvader van Arnas Bentla en .. Hij is de broer van Adolf†, Guido, Wilfried, en Dirk† Vaganée, Hij is nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel Mark en Koen Vaganée, van Karin en Dominiek Vaganée. Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, van Nikky en Steffie Wouters, van Céleste Vaganée. Allen zijn afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée °1855. (WV) Eric werd thuis te Mechelen (Tervurensteenweg 181) geboren als eerste van de tweeling op 12 april 1944 in volle oorlogsperiode. Meteen daarna moesten zij naar Hofstade vluchten (25 april 1944), voor de nakende bombardementen van 1 mei 1944 en de vernietiging van de woning van zijn ouders. Al deze en de gevolgen van de naoorlogse repressie hebben wellicht onbewust hun sporen nagelaten. Van kinds af aan, en ook in het latere leven, waren Eric en Dirk onafscheidelijk met elkaar verbonden, in hun werk en in ontspanning. Aan samen ideeën uitwerken ontbrak het niet. Samen op reis, samen zaken beginnen (al vanaf 1967), samen jachtclub oprichten (2001). Altijd weer werd recht gemaakt wat krom liep. Muziek was een belangrijk onderdeel van zijn leven (vanaf eind 1970). Met zijn bastuba ondersteunde hij menig fanfare en harmonie. Zijn kinderen werden erbij betrokken. Neven en nichten mochten meedoen. Hij was het levend voorbeeld voor fantastische muzikaliteit van zijn kinderen en kleinkinderen, waarop hij bijzonder fier was. Heel zijn leven heeft hij zijn beslissingen zelf genomen, tot op de laatste dag. Daar was weinig over te onderhandelen, zo was hij. Hij wist waarom. Je wist wat je aan hem had, wars van praatjes en omwegen. Een man naar mijn hart. Wij zullen ook nu weer de leegte aanvoelen van onze regelmatige bezoekjes aan elkaar. De tijd dat Dirk ziek werd in 16 augustus 2012 ging hij dagelijks op bezoek bij zijn zieke broer. Na het overlijden van Dirk op 24 mei 2015 bleef er voor hem een niet invulbare leegte achter, elk bezoek werd er over gepraat, altijd opnieuw dezelfde vragen. Van toen af aan werd zijn ziekte duidelijk, maar nooit heeft hij er met zoveel woorden over gepraat. Hij heeft het alleen gedragen tot een maand terug. Wij hebben hem altijd opnieuw gesteund. Na zijn lange ziekte is Eric op 18 maart 2017 in zijn 73ste levensjaar overleden, gesteund door zijn familie. Wilfried Vaganée°1943 De begrafenis vindt plaats op vrijdag 24 maart 2017 om 10:30u in de kerk van Bonheiden. Mogelijkheid om te groeten vanaf 10u |
A34: Ingevoerd: 24 mar 2017
Dirk Huibrecht Vaganée overleden.
 Dirk Huibrecht Vaganée 2010 Hij is een van de tweeling van Louis Vaganée †°1896 en van Louise Van Steen †°1900. Hij werd geboren te Mechelen op 12 april 1944, en overleed in Steendorp op zaterdag 24 mei 2015. Hij is de echtgenoot van Lilianne Bosman. Hij is de vader van Karin en Dominiek Vaganée Hij is de grootvader van Nikky en Steffie Wouters, en van Céleste Vaganée Hij is de broer van Adolf, Guido, Wilfried, en Eric; Vaganée, Hij is de nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel Mark en Koen Vaganée, Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée. Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, en van Sien Vaganée, Berdien, Nele en Jomme, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal. Allen zijn afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée °1855. (WV) Dirk werd thuis geboren op 12 april 1944 te Mechelen (Tervurensteenweg 181) als jongste van de tweeling en als jongste zoon van het gezin van Louis Vaganée en Louise Van Steen. De oorlog, de vlucht naar Hofstade, en de Engelse bombardementen op Mechelen van 1 mei 1944, de angst, de bevrijding, en de daaropvolgende repressie met extreme spanningen brachten ons en zijn gezin in grote moeilijkheden. Wellicht onbewust heeft hij het allemaal invloed gehad op zijn karakter en later leven. Hij was een vechter en werker die zich vanaf zijn veertiende met hart en ziel de opbouw van zijn zaak betrachtte. De onvermijdelijke en wisselende samenwerking met zijn tweelingbroer Eric begon al meteen na hun huwelijk (1965) tot met de jachtclub De Kraanbrug (2001). Hun doel vooruit te komen hadden zij gemeen. De weg er naartoe kon wel eens verschillen. Altijd slaagden zij erin er een succes van te maken. Na zijn scheiding opende hij weer verschillende zaken die door zijn uitstekend vakmanschap telkens weer een succes werden. Menigmaal heb ik de rijen aanschuivenden tot buiten zien staan. Als slager van de oude soort maakte al zijn producten zelf van karkas tot op de tafel. In juli 2012 werden zijn ziekte merkbaar. Op 16 augustus werd hij geopereerd van pancreaskanker. Op 23 augustus een controleoperatie. Lange tijd werd hij in coma gehouden. Zijn lot bleef onzeker. Eind september was zijn toestand bevredigend, en kondigde hij zijn huwelijk op 2 oktober met Lilianne aan. Zijn gezondheidstoestand bleef nog heel onzeker. Een jaar later, op 13 augustus 2013 kreeg hij te horen dat Mechelen (St-Maarten) niets meer voor hem konden doen. Hij was nog een schaduw van zichzelf. Een nieuwe poging in Leuven had meer succes. In mei 2014 evolueerde alles in positieve zin. Hij kon weer buiten en van het leven te genieten, zodanig dat hij besloot in november 2014 naar Steendorp te verhuizen. Vanaf maart 2015 is zijn toestand weer verslechterd, en is in alle rust thuis overleden op 24 mei 2015. De vijf broers zijn heel lang samen kunnen zijn. Iemand moet als eerste gaan. Wij zullen hem missen. Wilfried Vaganée°1943 De begrafenis vindt plaats op 30 mei 2015 om 10:30u in de kerk St-Lambertus te Muizen. |
| pagina 0.47 |
A33: Ingevoerd: 28 nov 2016
In de voetstappen van Pierre Joseph Vaganey.
|
Kroatië: ons bezoek. Dit is het verhaal van de zoektocht in Italië, Kroatië en Montenegro, naar de belangrijkste plaatsen en steden waar onze voorvader Pierre Joseph met de Napoleontische legers doorheen trok in de strijd van 1806 en 1807. De historische vermeldingen zijn gebaseerd op tientallen geschriften van ooggetuigen en geschiedschrijvers uit die tijd. Na drie dagen rijden en 1250 km ver, langs Luxemburg, Duitsland, en Oostenrijk komen wij aan in het Italiaanse Udine (uitspraak: Oediné), de hoofdplaats van de provincie Friuli, gelegen in het Noordoosten van Italië tegen de grens met Slovenië en Kroatië. Het ligt in een immense vlakte die uitloopt van de Alpen tot aan Venetië. Een ogenschijnlijk onbelangrijke stad waarin zich een universiteit bevindt en die getooid is met prachtige historische gebouwen. Heel zeker hebben de legers van Napoleon onder leiding van generaal Masséna en generaal Molitor niet dezelfde weg gevolgd. Vermoedelijk zijn ze langs Dijon, Grenoble de kleine St-Bernard, Aosta en de Po-vlakte tevoet naar Verona getrokken om daar de opdringerige Oostenrijkers te bevechten, waarvan hun gebied begrensd was door de Adige (rivier). Een weg die wij in 2015 gereisd hebben en die vooral indruk gemaakt heeft door zijn immense mais en rijstvelden in de Po-vlakte. Bij benadering was dit een voettocht van 290 uren of 48 dagen plus 12 rustdagen dus 9 weken. Vervolgens hebben zij met de Oostenrijkers slag geleverd aan het Castelvecchio in Verona,  Castelvecchio in Verona Hier in deze stad heeft Pierre Joseph een tijd rust gevonden na de campagne in Italië (30 okt 1805). Hij heeft er wellicht de stad gezien, zijn mooie kathedraal en prachtige historische gebouwen.  Kathedraal Udine. Eigen foto Hij wist toen nog niet dat het vreselijkste nog komen moest, want eind januari 1806 ontving generaal Molitor het bevel van Napoleon om Dalmatië, dat door het verdrag van Presburg aan Frankrijk was toe gewezen, in bezit te nemen. De rust van Pierre Joseph was van korte duur, want 3 maanden later, op 1 februari 1806, vertrok hij uit Udine met het 5de linieregiment, samen met twee andere regimenten, richting Triëst waar zij op 2 en 3 februari toe kwamen, een voettocht van 76 km die zij in 2 à 3 dagen volbrachten. Het eerste gedeelte is vlak maar het laatste gedeelte nabij de prachtige havenstad Triëst gaat steil naar beneden. De tocht van Triëst naar Rijeka verloopt langs een beboste heuvelachtige hoogvlakte die nu onderbroken wordt door verschillende kleine gehuchten. Rijeka zelf is een mooie haven-, en industriestad met mooie gebouwen en gezellige markt. Van Rijeka naar Senj loopt de weg langs de kust, rond de baai van Martinscica die nu omgebouwd is tot scheepswerf, en daarna de veel grotere baai van Bakar en Bakarac waarin zich de liefelijke gelijknamige dorpjes op het uiteinde genesteld hebben.   Rijeka haven Rijeka markt  Senj, camping Skver. Eigen foto Op weg naar Zadar. Einde eiland Krk (rechts) Eigen foto. voet aflegde, zwaar beladen met wapenuitrusting en munitie, altijd klaar om bij het volgende dorp de strijd aan te gaan met de Russen of wrede Montengrijnen. De aankomst in de ommuurde stad van Zadar moet zeker indruk gemaakt hebben. Het is ook de stad van waaruit generaal Molitor de strijd in Dalmatië stuurde. Het is een zeer oude stad met resten van de Romeinse aanwezigheid in het forum Romanum. Mooie kerken gezellige straatjes die nu gevuld waren met veel toeristen. |
| pagina 0.46 |
De weg van Šibenik naar Knin heb ik niet gereden. Vanuit Šibenik trokken wij verder deels over het binnenland deels over de kustbaan die voortdurend op en neer gaat met inhammen, haventjes en woningen direct naast het water. De variatie in de landschappen is onuitputtelijk.  Šibenik bij burgers. Eigen foto Ons bezoek aan Split was eerder ontgoochelend. Van ver zag de stad er uit als een herhaling van honderden woonblokken die als het ware op een grote muur geleken die niets over lieten van de grond en de begroeiing. Onze poging om in het centrum te geraken mislukte omdat de weg was afgesloten. Dan maar verder naar Makarska. Zee, het eiland Brac, vervolgens het eiland Hvar, inhammen en mooie vergezichten die nooit verder gingen dan het eerst volgende eiland. Makarska is een gezellig stadje dat ook ons plaats bood om even te stoppen en de haven en promenade te bekijken. Al deze steden heeft onze voorvader Pierre Joseph gezien bij zijn tocht naar Dubrovnik en Kotor. Dagen heeft hij erover gedaan. Ook Ston, het stadje aan de aansluiting van het schiereiland Pelješac is onze voorvader voorbij gekomen. Met zijn bekende langste muur op de berghelling een attractie die hij zeker heeft opgemerkt.
De tocht van Ston naar Dubrovnik verliep voor ons in het aller slechtste weer. De weg loopt langs de zee met steile hellingen en diepe inhammen aan Zaton en aan de Ombla (rivier) die in zijn volle debiet ontspringt uit een twee tot driehonderd meter hoge rotswand te vergelijken met "Fontaine de Vaucluse" in Frankrijk, maar met nog groter debiet. Vandaag is de monding van de Ombla overbrugd met een machtige tuibrug, wat de weg tot Dubrovnik 12 km verkort. De stad bezoeken met de wagen is zeer moeilijk. Parkeerplaten zijn haast niet te vinden. Zee-engte tussen Orebic en Korčula (eigen film) Dubrovnik is een mooi gerestaureerde en onderhouden stad. Huizen zonder veel franjes en prachtige kerken en kloosters. De hoofdstraat, de Placa Stradun, loopt van de Pilepoort in het westen naar de poort Ploče in het oosten. Hier heeft onze voorvader met zijn trom op 27 mei 1806 gemarcheerd onder leiding van kolonel Teste bij de inname van Dubrovnik (Raguse) door generaal Lauriston. Machtige vestingmuren omringen deze mooie stad. Mooie smalle straatjes op maat van de mens lopen stijl op tegen de noordelijke vestingmuur. Tientallen kerken en kloosters zijn de moeite waard. Wat moet die arme buitenjongen, afkomstig van het kleine Hofstade in Vlaanderen zijn ogen uitgekeken hebben bij dit enorme bouwwerk uit lang vervlogen tijden. Telkens opnieuw stel ik mij de vraag waar hij de kracht haalde om meer dan 2400 km ver te stappen van stad naar stad. |
| pagina 0.45 |
A32: Ingevoerd: 1 apr 2016
Help Annelies Vaganée met haar studies in de Vlaamse gebarentaal.
 Als studente Toegepaste Taalkunde aan de KU Leuven doet Annelies een onderzoek rond Vlaamse Gebarentaal. Help haar door haar enquête in te vullen, en stuur de link door naar vrienden en kennissen. Klik op de link: |
| pagina 0.44 |
A31: Ingevoerd: 14 feb 2016
Adolf Karel (Pater Domien) Vaganée overleden.
 Adolf Vaganée 2015 Hij is de oudste zoon van Louis (Carolus Ludovicus Joannes) Vaganée°1896 en van Louise (Ludovica Amandine) Van Steen°1900. Hij werd geboren te Mechelen op 4 augustus 1934, en overleed in Leuven op 13 februari 2016. Hij is de oudste broer van Guido, Wilfried, Eric en Dirk Vaganée, Hij is nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel, Mark en Koen Vaganée, van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée, van Karin en Dominiek Vaganée. Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, van Sien Vaganée, van Berdien, Nele en Jomme Vaganée, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal, van Nikky en Steffie Wouters, van Céleste Vaganée Hij is overgrootnonkel van Arnas Bentla allen afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée°1855. (WV) Geboren op 4 augustus 1934 te Mechelen, en overleden op 13 februari 2016 in zijn 82ste levensjaar. Toch nog onverwacht overviel ons het nieuws van het overlijden van Adolf, nonkel Pater, op een dag die rust moest brengen na het feest van ons gouden huwelijksjubileum. Wij zullen het nooit vergeten zaterdag 13 februari 2016. Wij hadden gehoopt hem op maandag nog te kunnen bezoeken, want hij moest zijn nieuwe omgeving in de palliatieve afdeling van het H.Hartziekenhuis in Leuven nog wat gewoon worden. De woensdag voordien was hij er naartoe gebracht na zijn laatste onderzoek op maandag, en had ons zelf gebeld vanuit de palliatieve. Zijn stem klonk helder en hij leek tevreden om terecht te mogen komen op een plaats waar hij veel mensen kende. Hij had er samen met zij vriend prof. De Meester in de raad van bestuur gezeten, en had contacten met vele dokters en verplegenden. Eigenlijk waren wij blij hem te kunnen achterlaten in goede permanente zorg. Maanden voordien, zelfs vóór Dirk was overleden hadden wij het al gezien. Zijn stap, die altijd stevig en bewust was, werd onzeker. Op 11 september 2010 bij zijn gouden priesterjubileum noemde ik hem nog: " De man die nooit klaagt, en stapt als een paard, kwik en lenig als een jong veulen ". Wat deed ons hart pijn dat te zien verminderen. Ook op 30 mei 2015 met de begrafenis van Dirk, in de kerk, was het te zien. Hij klaagde niet, hij deed zijn best om het voor ons te verbergen. Wie hem kende zag het van mijlen ver. Bij het gouden huwelijksjubileum van Eric en Magda op 18 september hebben wij hem opgehaald aan het station van Muizen. Ik zag hem uitstappen en naar mij toekomen. Hij vroeg zelf wat ik van zijn stappen vond, en ik moet zeggen: het was behoorlijk. Die dag heeft hij ons in vertrouwen genomen en ronduit verteld over zijn ziekte, de oorzaken, de vooruitzichten en de behandeling. Op 3 oktober zond hij aan iedere broer een mail onder de naam "Familiebrief", met de volledige uitleg over zijn gezondheid. Nooit heeft hij het met naam benoemd, maar altijd hebben wij geweten dat het ongeneeslijk was. Op 27 oktober, voor wij naar Spanje vertrokken zijn wij nog naar Leuven geweest en samen gegeten in het restaurant. Het was zeer gezellig maar eigenlijk voelden wij wel dat het probleem groter werd. Hij heeft ons Leuven getoond met duidelijk gecontroleerde stap. Zijn toenemende pijn in rug en ledematen droeg hij alleen. Niet zijn confraters , niet wijzelf wisten echt wat er in hem omging. Hij wou het alleen dragen. Hij sprak er alleen over als je het hem vroeg. Wij zullen hem missen als bindteken tussen de broers en hun families, altijd zoekend naar het labiele evenwicht tussen zijn vier broers met elk hun eigenzinnig karakter. Hij slaagde daar wonderwel in. Wij zullen hem missen als geïnteresseerde in al wat wij deden, in de kinderen, de kleinkinderen. Niets wou hij missen van hun en ons leven. Wat was hij fier op "De jeugd van Vlaanderen" zoals hij hen dikwijls noemden. Wij zullen hem missen als vrolijke noot op onze bijeenkomsten, en als onze oudste en wijze broer en nonkel Pater. Ik zal hem missen als daadwerkelijke steun in mijn opzoekingen naar de familiegeschiedenis. Wilfried Vaganée°1943 De toespraak bij zijn 50-jarig priesterjubileum tekent onze betreurde broer ten volle uit. Klik op de toegevoegde link. |
| pagina 0.43 |
A30: Ingevoerd: 1 jan 2016
Stem Bart Vaganée op wereldreis naar Antarctica!!
Bart Vaganée (23j), zoon van Koen en Marleen Geets, is student leraar biologie en aardrijkskunde. Hij is alpinist en aspirant instructeur en wil in functie
daarvan de wereld verkennen. Help hem om dit doel te bereiken. Stuur deze link door naar vrienden en kennissen.Klik op bijgevoegde link. Bart Vaganée op wereldreis 
|
| pagina 0.42 |
A29: Ingevoerd: 5 mar 2015
Is dit het einde van de zoektocht naar Pierre Joseph Vaganey?
 Een verslagZaterdag 18 april 2015, mooi weer, wij komen terug van onze rondreis naar Cannes, Fréjus en Saint Rafaël langs de Provence. In Dijon rijden wij richting Parijs met de bedoeling verdere stappen te zetten in het onderzoek naar onze voorvader Pierre Joseph Vaganey. Een lichte nervositeit maakte zich van mij meester. De drukke stad, het verblijf in Parijs met de mobilhome en de vele vraagtekens over de opzoekingen naar onze voorvader in het Chateau de Vincennes1. De toenemende drukte kondigt de grote stad aan. Wij hadden ons voorgenomen te overnachten op de Esplanade Saint-Louis recht tegenover het kasteel, zoals wij dat vorige keren ook hadden gedaan. Een plaats die niet echt voorzien was op een verblijf van mobilhomes gedurende langere tijd, maar waar men dit oogluikend toestond. Alle sanitaire voorzieningen waren getroffen om er mogelijk een week te kunnen verblijven zonder de plaats te moeten verlaten, want eenmaal opgestaan plaats vergaan. Wij naderen Vincennes door het Bois de Vincennes. Massa's auto's geparkeerd langs de toegangswegen gaven ons geen goed gevoel om een parkeerplaats te vinden. Ongeloof, de Esplanade Saint Louis was helemaal leeg, afgesloten! Onze plannen werden danig in de war gestuurd. Er zat dus niets anders op dan terug te rijden, mogelijk een camping in de buurt van Parijs. Gps ingesteld naar een camping richting Marne-la-Vallée niet wetende hoe wij het verder zouden aanpakken. Een paar kilometer terug richting Marne-la-Vallée was er een mooi plekje op de zijkant van de weg in het Bois de Vincennes. Hobbelige toegang maar groot genoeg. Het was ondertussen 12u geworden en het archief sloot om 15u. Wou ik nog toegang krijgen tot het archief moest ik meteen op stap. Alles bij mekaar gepakt, de pc, gegevens over de opzoekingen, wat drank, iets om te eten, hoed om wat afgeschermd te zijn van de stralende zon, en op weg naar het kasteel. Na 20 minuten flink doorstappen was het kasteel terug in zicht. De achteringang was gesloten, vermoedelijk wegens restauratiewerken aan het "Pavillon du Roi". De zijingang was open voor het publiek. Controle! Ik leek ook geen echte toerist met mijn boekentas over mijn schouder. Wat kwam ik daar doen? Had ik de nodige gegevens bij mij? Zonder verdere problemen mocht ik door. Na 25 minuten eindelijk aan de ingang van het archief. Ik werd meteen opgevangen door een oosters uitziende dame die mij begeleidde naar haar verhoogde bureau vooraan in de leeszaal Louis XIV van het shd (Service Historique de la Défense). Wat meteen opviel was de stilte niettegenstaande de aanwezigheid van wel 50 vorsers. De looppaden aan de zijkant waren verhoogd en speciaal met tapijt bekleed zodat het geluid van mijn stappen meteen verdween. Gebarend dat ik vooraan moest staan nam zij plaats op haar bureau. De stilte van de zaal dwong mij met gedempte stem te spreken. Op mijn vraag om documenten en een plaats te reserveren voor maandag 20 april 2015 was er geen enkel probleem. Ik kon dan een lijst inkijken die persoonlijke gegevens bevatte over alle soldaten van de legers van Napoleon. Wat mij vooral interesseerde was niet zo zeer de persoonlijke gegevens met de beschrijving van de persoon, geboortedatum en plaats, e.a., want die had ik al voor een deel in Mechelen gevonden, maar alle informatie over zijn militaire loopbaan; de meegemaakte campagnes, zijn functie, mogelijke mutaties in het "Grande armée" van Napoleon". Voor die vraag werd ik begeleid naar een grote zaal, als een plein, met daarin verspreide drie bureaus. Een rijzige jonge heer van midden de 30, verzorgd uiterlijke, in maatpak met das was druk doende op zijn pc. Hij stond in voor de begeleiding van de vorsers. Na zijn: "Je vous attend" legde ik uit wat ik zocht. Hij consulteerde meteen zijn pc en de daar aanwezige plaatselijke catalogi. "C'est compique" zij hij. Tot zijn, en vooral mijn, grote spijt waren de documenten van 5de demi-brigade, die gevormd was uit verschillende andere eenheden, niet beschikbaar voor de periode vóór 1804. . De gegevens van 1799, voor wat onze voorvader Pierre Joseph betreft, zijn niet meer beschikbaar (verloren). Dit stond vermeld in de catalogus, die hij mij toonde, bovenaan naast de titel. Voor mij was het nochtans heel belangrijk om iets meer te vernemen over de verschillende campagnes van onze voorvader, zoals de naam van zijn regiment. Mijn gegevens: 7de compagnie, 2de battaillon, 5de demi-brigade, zijn onvoldoende om gericht te kunnen zoeken, zei hij. Na 40 jaar leek het voor mij een afgesloten hoofdstuk. Zouden wij nog ooit meer vernemen over onze avontuurlijke voorvader Pierre Joseph? Wat van slag en gedesoriënteerd door steeds begeleid te worden zocht ik naar de uitgang. Uiteindelijk werd ik er naartoe begeleid. Was dit het einde van mijn zoektocht, of toch niet? Verder naar volgende pagina.Wilfried °1943 De volgende delen (ca 6) van mijn zoektocht verschijnen in het beveiligde deel van onze website omdat er zeer veel informatie en zoekwerk in zit dat ik liever niet zie verschijnen op een andere website onder een andere naam. (Is ooit gebeurd) |
| pagina 0.41 |
.JPG "Mark, Michiel en Anke Maes")
.JPG "Anke Maes, Koen, Frieda, Wilfried")
.JPG "Anke Maes en Koen")
.JPG "Mark en Anke Maes")
.JPG "Wilfried, Mark en Anke Maes")
.JPG "Mark, Anke Maes en Astrid")
Peter van het project is Kris Peeters, minister president van de Vlaamse regering. Ondanks het vooruitzicht op de zware, en
zelfs niet ongevaarlijke onderneming, was geen enkel moment van twijfel te bespeuren.Iedereen was bereid een
poging te wagen naar de top van de 6962 meter hoge Aconcagua, een begrip met een
haast sacrale bijklank voor de meeste klimmers. Rotsklimmen is niet het
doel maar vooral de tocht naar boven. De vermoeidheid de kou de hoogte zijn hun zwaarste tegenstanders.
Alleen een doorgedreven fysieke en mentale training kon de deelnemers in staat stellen deze poging te ondernemen.
De belangrijkste doelstelling van het gehele project is het in de aandacht brengen van een ziekte als astma, en het wetenschappelijk onderzoek dat daaraan
verbonden is. Bovendien wil men aantonen dat, ondanks hun beperkingen, deze patiënten tot grootse prestaties in staat zijn. Hun tweede peter
Fred De Burghgraeve, wereldkampioen zwemmen, is er het sprekend bewijs van. 
mogelijkheid een DNA-onderzoek van minstens één persoon in de tak St-Didier en één persoon in de tak Jeury. Voor onze tak heb ikzelf een DNA-onderzoek
laten uitvoeren in het kader van "Het project Oud Hertogdom Brabant". Voor de tak Jeury heeft Pierre Vaganay zijn toestemming gegeven.
Speciaal voor het genealogisch onderzoek wordt het speekselstaal onderzocht op 37 merkers (link toevoegen). Indien alle merkers van beide proefpersonen
gelijk zijn is het absoluut zeker dat wij afstammen van één en dezelfde voorvader. Meer nog: er kan aangetoond worden in welke periode deze gemeenschappelijke
voorvader leefde.
